PHP-Fusion Powered Website




Nawigacja
Aktualnie online
· Gości online: 2

· Użytkowników online: 0

· Łącznie użytkowników: 1
· Najnowszy użytkownik: engi
Logowanie
Nazwa użytkownika

Hasło



Nie masz jeszcze konta?
Zarejestruj się

Nie możesz się zalogować?
Poproś o nowe hasło
Panika - przeciwdziałanie



Panika - przeciwdziałanie


Autorzy Słownika języka polskiego PWN definiują panikę jako
„nagły, niepohamowany, często nieuzasadniony strach, ogarniający zwykle większą liczbę ludzi”.

Ta krótka i zwięzła definicja oddaje najważniejsze cechy paniki, do których zalicza się:

a) nagły i nieoczekiwany wybuch silnego i szybko rozprzestrzeniającego się strachu (będącego możliwym powodem gwałtownej i niekontrolowanej ucieczki);

b) zbiorowość tego strachu (strach dotyczy zbiorowości ludzi);

c) urojenie lub wyolbrzymienie niebezpieczeństwa;

d) zaćmienie świadomości.




Panika może zostać wywołana przez różne przyczyny, które mogą występować samodzielnie lub kilka wspólnie:


a) plotki i nieprawdziwe (niesprawdzone) informacje;

b) poczucie stałego zagrożenia;

c) poczucie dezorientacji;

d) poczucie bezsilności, niepewności i sytuacji bez wyjścia;

e) brak wiedzy o zorganizowanej pomocy;

f) duża zmienność i dynamika sytuacji;

g) dezorganizacja;

h) zmęczenie i brak snu;

i) brak (niedobór) pożywienia i wody;

j) widok i liczba poszkodowanych oraz ofiar;

k) zniszczenia (zburzone budynki, powalone drzewa, zniszczone pojazdy);

l) w czasie wojny również akcje dywersyjne przeciwnika.


Głównym objawem paniki jest gwałtowna, niekontrolowana ucieczka, która prowadzi do ogromnego chaosu, czego przykład można zaobserwować na ilustracji obok.


Do jej typowych oznak można zaliczyć:


a) mocne bicie serca oraz jego kołatanie;

b) przyspieszenie tętna;

c) intensywne pocenie się;

d) duszności;

e) ból w klatce piersiowej;

f) zawroty głowy;

g) uczucie osłabienia i omdlenia;

h) drżenie mięśni;

i) nudności;

j) drętwienie kończyn;

k) bladość.


Do sposobów przeciwdziałania panice zalicza się:


a) edukację dla bezpieczeństwa;

b) stałe monitorowanie możliwości wystąpienia zagrożeń;

c) wcześniejsze przygotowania do działań z zakresu zarządzania kryzysowego;

d) zorganizowane działania ratownicze;

e) profesjonalne i pewne kierowanie przebiegiem działań;

f) mobilizowanie ludzi do udziału w konkretnych i określonych czynnościach;

g) stałe przekazywanie wiarygodnych informacji oraz sygnałów;

h) natychmiastową pomoc ludziom poszkodowanym;

i) oddziaływanie na ludzi przejawiających skrajne postawy.